st0649 :ละครไทย เศรษฐีตีนเปล่า (วรนุช+อานัส) 4 แผ่นจบ

จำนวน 4 แผ่น

เสียง ไทย

เรื่องย่อ

คุณนายลำไย เศรษฐีนีแห่งตำบลบ้านนางแมว พานัจ ลูกสาวซึ่งเป็นลูกบุญธรรมมาเที่ยวยุโรป  ที่จริงต้องบอกว่านัจพามาเพราะคุณนายลำไยได้ฟังคุณนายต่าง ๆ ที่หมู่บ้าน  ทั้งคุณนายศึกษา  คุณนายผู้กอง ฯลฯ  พูดถึงเมืองนอกกันอย่างชื่นชม  ลำไยซึ่งไม่ยอมน้อยหน้าใครอยู่แล้ว  จึงต้องให้นัจพามาทัวร์  เพราะนัจรู้ภาษาฝรั่งมากกว่าใคร  ก่อนไปก็ต้องมีการเตรียมตัวกันเป็นโกลาหล   เริ่มตั้งแต่เสื้อผ้า  แม้ว่าจะเลือกเดินทางในช่วงหน้าร้อนของยุโรป  แต่สภาพอากาศก็ยังหนาวเย็นเกินไปสำหรับคนไทยอยู่ดี   ต่อจากเสื้อผ้าก็เป็นรองเท้า  สำหรับนัจไม่ค่อยเดือดร้อนนัก   คนที่วุ่นวายและลำบากใจที่สุดคือคุณนายลำไย   เนื่องจากตั้งแต่เด็กจนถึงเป็นย่าเป็นยายแล้ว   นางชินกับเดินด้วยเท้าเปล่าหรืออย่างดีที่สุดก็ไม่เกินรองเท้าแตะ   ดังนั้นการจะต้องมาทนใส่รองเท้าหุ้มส้น  แถมยังถุงน่องเข้าไปอีกจึงเป็นเรื่องทรมานของนางเหลือเกิน

       นอกจากนั้นนัจยังต้องมีการติวเข้มเรื่องการพูดของคุณนายอีก  เพราะคุณนายเป็นคนไทยแท้ ๆ ที่อยู่ชนบทมาตลอดชีวิต  คำพูดคำจาของนางจึงใช้แต่คำศัพท์สมัยพ่อขุน  แล้วแถมด้วยสบถสาบานอีกนิดหน่อย  แม้จะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับชาวบ้าน  ทว่าการเดินทางเป็นคณะใหญ่ที่ต้องร่วมเดินทางกับผู้ลากมากดีชาวกรุง   จะทำตัวตามสบายอย่างนั้นไม่ได้   นี่ยังไม่รวมถึงการสอนให้คุณนายรับประทานอาหารด้วยมีดและส้อมอีกด้วย   กว่าจะเดินทางได้ นัจก็ทั้งสนุกและเหนื่อยใจ   เมืองนอกไม่ได้สวยงามน่าอยู่อย่างที่คุณนายนึก   ที่ลอนดอนไม่มีตึกระฟ้าที่ทันสมัยอย่างที่ใครต่อใครพูดกัน   อาคารเก่าทึม ๆ กับบรรยากาศที่มัวซัว  ทำให้คุณนายคิดถึงบ้าน  ยิ่งต้องเดินกันทั้งวี่ทั้งวัน  คุณนายก็รู้สึกลำบากลำบนกับเสื้อผ้าหนาเตอะ  ถุงน่องที่คันตัวยิบ ๆ  แล้วยังรองเท้าที่ทั้งบีบทั้งกัด   ยังดีว่านัจเตรียมข้าวสวยกึ่งสำเร็จรูปที่เติมน้ำร้อนอย่างเดียวก็พร้อมรับประทาน  กับน้ำพริกสารพัดชนิดมาด้วย  ไม่งั้นกว่าจะเดินทางกลับนัจคงต้องประคับประคองคุณนายลำไยซึ่งรับประทานอาหารฝรั่งไม่ได้เลยกลับบ้านแน่นอน  

        ในคณะทัวร์มีสาวสวย  เก๋ ท่าทางปราดเปรียว  ร่วมเดินทางมาด้วย เธอชื่อเทวิกา   แต่ชอบให้ใคร ๆ เรียกว่า "วิว" วิวจบปริญญาตรีจากอเมริกา   และเดินทางมาร่วมกับคณะทัวร์ยุโรปก่อนกลับบ้าน  คุณนายลำไยบอกว่าวิวอยู่ในกลุ่มของพวกผู้ดีมีเงิน   คำพูดและกิริยาท่าทางของเธอที่ชอบโอ้อวด  ข่มคนอื่นอย่างไม่เกรงใจ  ชอบฉีกหน้าคนอื่นเสมอ  ทำให้เธอไม่ค่อยมีเพื่อนในคณะทัวร์เลย  นัจมองวิวแล้วนึกขยาด  เธอไม่อยากร่วมสังคมกับผู้ดีมีเงินเหล่านี้เลย สายตาของวิวที่มองเธอกับแม่อย่างสมเพชปนดูถูก   ทำให้นัจกลัวและเบื่อผู้ดีมีเงินขึ้นมาทันที   เธอคิดว่าถ้าเหล่าผู้ดีมีเงินเป็นแบบนี้กันหมด   เธอขออยู่อย่างสาวบ้านนอกอย่างนี้จะดีกว่า   วันหนึ่งนัจกับคุณนายงดไปทัวร์ลอนดอน 1 วัน เพราะนัจตั้งใจจะซื้อของตามที่อาจารย์สุวิมล อาจารย์ของเธอที่มหาวิทยาลัยฝากมา   นัจพาคุณนายเดินทางด้วยรถไฟใต้ดิน   เมื่อถึงบริเวณซึ่งเป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าใหญ่   นัจมองหาร้านที่ระบุมาก็หาไม่เจอ   คุณนายเดินจนเหนื่อยบ่นแล้วบ่นอีก   นัจก็ยิ่งกังวลจนคุณนายตัดสินใจเดินไปถามชายคนหนึ่งที่ยืนรอรถประจำทางอยู่   หน้าตาท่าทางของเขาไม่เหมือนคนไทยเลยสักนิด   ขณะที่คุณนายยืนยันว่าเป็นคนไทยแน่นอน   คุณนายลำไยเดินจ้ำไปหาชายหนุ่มผู้นั้นอย่างรวดเร็ว   นัจยืนงงว่าทำไมคุณนายจึงแน่ใจนักว่าเป็นคนไทย   กว่าจะหายงงคุณนายก็ไปเจรจากับเขาเสียแล้ว   นัจวิ่งตามไปทันทีแล้วเธอก็ต้องนิ่งอีกครั้ง   เมื่อได้ยินเขาตอบคุณนายลำไยเป็นภาษาไทยชัดเจน   คุณนายจัดการแนะนำตัวเอง และนัจเสร็จเรียบร้อย   เขาจึงบอกว่าเขาชื่อสันติธร   มาเรียนอยู่ที่ลอนดอนนี้ 10 ปีแล้ว   ตลอดเวลาที่คุยกันแม้หลายสิ่งหลายอย่างจะบอกว่าเขาเป็นพวกผู้ดีมีเงิน  แต่นัจก็ยังไม่เห็นว่าเขาจะมีกิริยาอย่างเทวิกาเลยสักนิด   เขาสุภาพ พูดจาดี แถมยังใจดี  โดยจะพาเธอกับคุณนายเดินไปร้านหนังสือที่ต้องการเสียอีก  หลังจากได้ของที่ต้องการแล้ว  นัจกับคุณนายลำไยก็ลาสันติธร และตามเคย ตามนิสัยของคุณนาย นางก็บอกที่อยู่กับเขาอีก โดยบอกให้ไปถามหานางได้ที่ตำบลบ้านนางแมว   นครปฐม   รับรองว่าใคร ๆ ก็รู้จักนาง  แล้วนางจะดูแลเขาอย่างดี   นัจอายมากแต่สิ่งที่เธอเห็นก็คือ สันติธรไม่ได้มีท่าทางว่าจะดูถูกอย่างไร  ไม่มีแม้สีหน้ารำคาญ   ทั้งที่เขาเสียสละกับนัจและแม่ค่อนข้างจะนาน  เธอเห็นเขายิ้มอย่างเต็มใจ   สีหน้าพอใจกับท่าทางจริงใจของคุณนายลำไยมากกว่า   ทั้งคู่แยกกันไม่นานก็ต้องมาเจอกันอีกในร้านอาหารจีนใกล้ ๆ กันนั่นเอง   เนื่องจากเป็นตอนเที่ยงพอดี   คนจึงเต็มทุกโต๊ะ   สันติธรซึ่งมาก่อนและได้ที่นั่งแล้ว จึงชวนคุณนายกับนัจนั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน   สันติธรมองหน้าสาวน้อยหน้าใสอย่างนัจอย่างเอ็นดู   นัจเป็นคนสวยที่สวยโดยเนื้อแท้จริง ๆ เธอแทบไม่ต้องแต่งหน้าเลย   จากร้านอาหารคราวนี้ได้แยกกันจริง ๆ เสียที

         นัจพาคุณนายกลับโรงแรม   นัจเห็นเทวิกานั่งคุยแจ๋ว ๆ กับผู้ชายคนหนึ่ง   แม้เธอจะเห็นเพียงด้านหลังของเขาแต่เธอก็จำได้ว่าเป็นสันติธร   และราวกับเขามีตาหลังเพราะเขาหันมามองเธอแล้วลุกขึ้นเดินมาหาเธอกับคุณนายโดยไม่ลืมจะขอโทษเทวิกาเสียก่อน   คุณนายทักสันติธรอย่างคนรู้จักคุ้นเคยมานานจนเทวิกาหน้าบึ้ง  คอแข็ง  เมื่อเห็นสันติธรสนใจกับพวกบ้านนอกมากกว่าเธอ   เมื่อถึงเวลาเดินทาง  สันติธรก็ยังมายืนส่งที่ฟุตบาทหน้าโรงแรม  นัจไม่แน่ใจว่าเขามาส่งเธอกับแม่หรือส่งเทวิกากันแน่   เพราะสายตาของเขาที่มองสบตาเธอนั้น  ไม่ได้เหลียวมองเทวิกาเลยสักนิด   แม้เจ้าหล่อนจะเดินขึ้นรถบัสคันใหญ่ตามหลังเธอมานั่นเอง  เทวิกาเดินเชิดคอปั้นปึ่งไปนั่งอย่างกับเจ้าหญิง  เธอเมินหน้าหนีสันติธรอย่างตั้งใจ   แต่เขากลับไม่สนใจ   สันติธรโบกมือให้นัจราวกับเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน
ที่ตำบลบ้านนางแมว   นัจกับคุณนายลำไยกลับมามีชีวิตที่ปกติเหมือนเดิม   นัจจบการศึกษาชั้น ปวส. เป็นครูสอนอยู่ที่โรงเรียนเทศบาล   แล้วขณะนี้นัจกำลังเรียนภาคค่ำที่วิทยาลัยครูในจังหวัด  เพื่อจะได้สำเร็จปริญญาตรี   นัจใช้จักรยานยนต์เป็นพาหนะประจำตัวเหมือนสาว ๆ ทั่วไปแถบนี้  แต่นัจก็คล่องตัว เธอขี่จักรยานและขับรถได้ด้วย  ติดตามเรื่องราวต่าง ๆ ต่อในละคร  “เศรษฐีตีนเปล่า”
นักแสดงนำ  :
วรนุช   วงษ์สวรรค์
อานัส   ฬาพานิช
อภิรดี   ภวภูตานนท์
ไพโรจน์   สังวริบุตร
รุ่ง   สุริยา
สุนทรี   ใหม่ละออ
อาภาพร   นครสวรรค์
อรหทัย   ซื่อศรีสวัสดิ์
ชาญณรงค์   ขันทีท้าว
อรรถชัย   อนันตเมฆ
เปียเช่อร์   คริสเต็นเซ่น
ปริญญา   เจริญผล
ขจรศักดิ์   รัตนนิสสัย